اینجا گویا خبری از کرونا نیست! اینجا همه خیلی راحت کنار هم تجمع می کنند، ساعت ها کنار هم پیاده روی می کنند، خیلی هاشان حتی ماسک نمی زنند. خلاصه هیچ محدودیتی اینجا معنایی ندارد.
امروز درست ۱۴۲۲ نفر را برای همیشه به خاک سپردیم، تا همین امروز ۲۴ هزار و ۹۸۱ نفر از درد کرونا در بیمارستان ها بستری شدند، آدم هایی که خیلی هاشان هنوز هم عارضه‌های به جامانده از این هیولای کوچک را با خود دارند و دردش را تحمل می کنند.
تا همین امروز کلی خسارت دیدیم. خیلی از صنوف کسب و کارشان تخته شد، خیلی ها به خاک سیاه نشستند، خیلی ها زیر بار فشار اقتصادی کرونا کمر خم کردند و خیلی ها را کرونا برای همیشه زمینگیر کرد.
کادر بهداشت و درمان امروز دیگر نفسی برایشان نمانده، حالا بیش از ۱۰ ماه است بی وقفه مبارزه می کنند، بیش از هزار نفرشان به کرونا مبتلا شده اند و این میان چند نفری شهید داده‌ایم.
همه اینها را تحمل کردیم و می کنیم به امید روزی که از شر این هیولای کوچک و مصیبت هایش خلاص شویم. مدام به خودمان و مردم یادآور می شویم که اگر غفلت کنیم و بی توجه باشیم هرآن گرفتار این مصیب می شویم و بعد از آن همه چیز با خداست.
اما اینجا در دلِ شهر کرمانشاه و در آرامستانِ شهر انگار خبری از کرونا نیست! آدم ها دسته دسته به راحتی وارد آرامستان می شوند و کنار هم ساعت‌ها میان قبرها پیاده روی می کنند!
هیچ کس حتی نیست جلویشان را بگیرد و یادشان بیندازد کرونایی هم هست. تعداد شرکت کنندگان در خاکسپاری ها از چند ده نفر تا چند صدنفر است. روزهای پنجشنبه که اینجا قیامتی است برای خودش!
در این شرایط کرونایی که همه به هر دری می زنند و از هرچه که دارند می گذرند تا آمار کرونا کمی پایین بیاید، این بی خیالی در آرامستان کرمانشاه چه معنایی می دهد! بی خیالی ای که می تواند ظرف روزهای آینده به قیمت جان دوباره خیلی ها تمام شود.
شلوغی آرامستان به کنار، قوانین عجیب آن را کجای دلمان بگذاریم. اینجا آدم ها می توانند به راحتی وارد شوند و ساعت ها میان قبرها پیاده روی کنند، اما ورود ماشین ها ممنوع است، چون شرایط کرونایی است!
عدم ورود خودرو باعث شده حالا آدم هایی که می توانستند در یک خودرو تا سر مزار رفته و چند دقیقه ای برگردند، از دم درِ آرامستان پیاده روی چند ساعته را تا سر مزار داشته باشند. پیاده روی دسته جمعی که می تواند با ابتلا به کرونا به قیمت جان خیلی هاشان تمام شود.
به گزارش ایسنا، برای اینکه بفهمم مسئول این وضعیت فاجعه بار در آرامستان کرمانشاه چه کسی است، اول از همه سراغ استاندار کرمانشاه به عنوان رییس ستاد مدیریت و مقابله با کرونای استان می روم و شرح حال آرامستان را با او در میان می گذارم. هوشنگ بازوند با بیان اینکه بارها از شهرداری به خاطر وضعیت نابسمان آرامستان انتقاد کرده‌ایم می گوید: این وضعیت باید سامان یابد و شهرداری باید در این زمینه اهتمام جدی‌تری داشته باشد.
او می گوید: در بحث ممنوعیت ورود خودرو به آرامستان هم تصمیم نهایی با ستاد کرونا است. اینکه اجازه ورود ماشین بدهیم یا نه هم هر چه دانشگاه علوم پزشکی بگوید همان را انجام می‌دهیم. اگر بگوید ورود ماشین مجاز است مشکلی نداریم و از هر نظری که دانشگاه علوم پزشکی بدهد حمایت می کنیم.
برای گرفتن نظر دانشگاه سراغ دکتر محمودرضا مرادی رییس دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه می روم و وضعیت فاجعه بار آرامستان را برای او شرح می دهم و می گویم حالا که مردم بی توجهند و به آرامستان می روند حداقل بگذارید با ماشین خودشان بروند که مجبور نباشند کنار فک و فامیل و خیل جمعیتی که در آرامستان هست، ساعت‌ها پیاده روی کنند که بعد از شنیدن این حرف ها سر دردِدلِ رییس دانشگاه باز می شود.
مرادی می‌گوید: ممنوعیت ورود خودرو برای این است که آدم‌ها هم وارد آرامستان نشوند. اگر قرار باشد فقط جلوی ورود خودروها را بگیریم و آدم‌ها به راحتی وارد آرامستان شوند که فایده ندارد!
رییس دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه با بیان اینکه هنوز قانون ورود تنها ۱۰نفر همراه هر متوفی باقی است، می گوید: طبق قانون ستاد کرونای استان هنگام تشییع و دفن هر متوفی، تنها ۱۰ نفر از بستگان درجه یک او حق دارند وارد آرامستان شوند، اینکه ۵۰ تا ۱۰۰ نفر و بیشتر وارد شوند قابل قبول نیست.
وی درخصوص اینکه بهتر نیست اجازه ورود خودروها داده شود، هم می گوید: بهتر این است که قانون ممنوعیت ورود افراد اجرایی شود و باید اهتمام کار به این سمت و سو باشد.
در نهایت سراغ حجت الاسلام احمد شیرین سخن رییس سازمان آرامستان های کرمانشاه می روم، کسی که وظیفه اجرای قانون ستاد کرونای استان را در آرامستان ها برعهده دارد. از او در خصوص چرایی شلوغی آرامستان می پرسم و اینکه چرا کسی جلوی ورود افراد را نمی گیرد که می گوید: درب آرامستانها بسته است و دستورالعمل های ستاد کرونا در حد توان اجرایی می‌شود.
می گویم من خودم چند بار است که می آیم حتی یک نفر هم جلویم را نگرفته و خیل عظیم جمعیت دسته دسته وارد آرامستان می شوند و کسی جلودارشان نیست و بعضا شنیده شده برای یک متوفی تا چند صد نفر هم وارد آرامستان شده که بعد از شنیدن این حرف ها او هم سر دردِدلش باز می شود و می گوید: کرمانشاه با شهرهای دیگر فرق دارد و مردم کرمانشاه برای هر مراسمی نروند برای فاتحه حتما می روند و در این شرایط من چطور قانون ۱۰ نفر را اجرایی کنم.
او می گوید: ما قوه قهریه نداریم و نمی توانم با مردم مقابله کنم و برای این کار حتما به حضور نیروی انتظامی نیاز داریم.
شیرین سخن از عدم همکاری نهادهای دیگر گلایه می کند و می گوید: از هیچ کجا کمکی دریافت نمی کنیم و چطور می توانیم به تنهایی جلوی مردم را بگیریم و باید نیروی قهریه باشد. همین حالا بهشت زهرا (س) تهران به کمک ارتش مدیریت می شود و دست تنها نمی توان این شرایط را مدیریت کرد.
می گویم درها را ببندید و اجازه ندهید همه افراد داخل بیایند، می گوید: دَرهای آرامستان را از جا می کَنند.
بعد از این صحبت‌ها می گوید: به هرحال الان مدیریت خوبی اعمال می شود! با تعجب می پرسم دقیقا چه چیزی را مدیریت می کنید و چه محدودیتی را اجرایی می کنید که می گوید: الان زوار خیلی کمتری وارد آرامستان می شود و دم دَر تذکرات لازم داده می شود.
این صحبتمان که بی نتیجه می ماند، می پرسم حالا که آدم ها خیلی راحت وارد آرامستان می شوند بهتر نیست بگذارید با ماشین خودشان بیایند داخل و هرکس برود سر مزارش که می گوید: نمی شود، چون مداحان و قاریان و … وارد می شوند و صندلی می برند و مراسم می گیرند. می گویم اینها که مشخصند جلوی اینها را بگیرید و اجازه بدهید بقیه با خودروی خودشان وارد شوند، می گوید: دست من نیست باید دستور ستاد کرونا باشد.
می گویم: نظر شما چیست با خودرو بیایند که بهتر است، می گوید: نه زوار بیشتر می شود همان بهتر که ماشین تو نیاید و بعد از کلی صحبت این بحثمان هم بی نتیجه می ماند…
… آرامستانِ شلوغ یعنی یک بمب ساعتی فعال در شهر. بمبی که شاید ترکش هایش ماه ها استان را درگیر کند. واقعا چه کسی مسئول ساماندهی این اوضاع فاجعه بار است.
ستاد کرونای استان باید فکر جدی برای این وضعیت کند. یا واقعا با کمک نیروی انتظامی و قوه قهریه درهای آرامستان را ببندید و محدودیت تردد برای بستگان متوفیان ایجاد کنید، یا بگذارید حالا که مردم داخل آرامستان می روند حداقل با خودروی شخصی شان بروند که مجبور نباشند همراه با جمعیتِ بسیار، ساعت‌ها پیاده روی کنند.
دیدگاه