رسول صفری در روزنامه نقد حال نوشت: دومین پالایشگاهی که در کشور ساخته شد و در زمان ملی‌شدن صنعت نفت و پایین‌کشیدن تابلوی انگلیس از سر‌در پالایشگاه عکس‌هایی غرور‌آفرین به یادگار مانده و این سیر تحولی تاریخی در جنگ و بمباران‌های پیاپی پالایشگاه در قاب لنز دوربین‌های روزنامه‌نگاران بزرگی چون استاد هندسی ثبت و ضبط شده است.
با‌وجود اینکه بسیار پیگیر رخدادهای پالایشگاه کرمانشاه چه در بستر تاریخی‌اش و چه در واگذاری‌اش به بخش خصوصی به‌عنوان سندی مهم در هویت شهر بوده‌ام ولی از نزدیک و آن‌طرف حفاظ‌های پالایشگاه گام نگذاشته بودم تا روز سه‌شنبه که توفیق حاصل شد و برای اولین‌بار وارد پالایشگاه تاریخی کرمانشاه شدم. پالایشگاه نفت کرمانشاه (پالایشگاه کرمانشاه) در سال ۱۳۰۱ با ظرفیت روزانه ۲ هزار بشکه به بهره‌برداری رسید.
این پالایشگاه در زمان خود دومین پالایشگاه ایران بود و نفت خام آن از میدان نفتی نفت‌شاه تامین می‌شد.
اما از سال ۱۳۴۸ با نیاز به افزایش تولید نفت تاسیسات این پالایشگاه تغییر کرده و مجددا در سال ۱۳۵۰ این پالایشگاه با ظرفیت روزانه ۱۵ هزار بشکه آغاز به‌کار کرد.
پالایشگاه نفت کرمانشاه در زمان جنگ ۸ ساله ایران و عراق چندین‌بار مورد حمله‌ی هوایی نیروهای عراق قرار گرفت.
این پالایشگاه در سال ۱۳۵۹ یک بار، ۱۳۶۵ چهار بار و در سال ۱۳۶۶ دو بار بمباران شد، اما به لحاظ موقعیت استراتژیک‌اش هیچ‌گاه تعطیل نشد.
محمدرضا امامی‌نیا مدیر روابط عمومی و امور بین‌الملل شرکت پالایش نفت کرمانشاه را چند سالی هست که می‌شناسم.
جوانی خوش‌فکر و متعهد به کار است. با رسانه‌ها ارتباطی منطقی دارد و همیشه در برابر سوالات اهل رسانه خود را پاسخگو نشان داده است.
اولین دیدار رودر‌روی من با امامی‌نیا مصادف شده بود با رونمایی و افتتاح از نمایشگاه دائمی عکس‌های پالایشگاه کرمانشاه که در نوع خودش اتفاقی خوب و شایسته بود. عکس‌ها تاریخ‌های مختلفی از پالایشگاه را در بر می‌گرفت.
از حمل لوله‌های انتقال نفت با اسب و قاطر در اواخر قرن سیزده و کلنگ‌زنی و ساخت پالایشگاه در اولین سال‌های قرن چهارده تا یک عکس زیبا از همین چند روز پیش پالایشگاه، عکس‌هایی که سه قرن را نشان می‌داد.
عکس‌ها سه دوره تاریخی بر پالایشگاه کرمانشاه را به تصویر می‌کشید. مراحل ساخت، ملی شدن صنعت نفت و جنگ سه محور اصلی این نمایشگاه دائمی را شامل می‌شد.
در گپ‌و‌گفت کوتاهی با محمدرضا امامی‌نیا او هدف اصلی‌اش از این کار را حفظ هویت تاریخی و شناساندن آن به مردم دانست.
با‌وجود اینکه به واسطه محیط امنیتی پالایشگاهی و تردد کم افراد به این مجموعه ولی تلاش برای حفظ هویت تاریخی و جمع‌آوری مستندات تاریخ نفت کرمانشاه برای ثبت در تاریخ کاری به نوبه خود شایسته است و این کار می‌تواند ابعاد بزرگتری فرا‌تر از نمایشگاه عکس را شامل شود و موزه و محلی برای زدودن غبار فراموشی از ساحت تاریخ شهر شود.
دیدگاه