یک باستان شناس پارینه سنگی از کشفیات مهم باستان شناسی سال‌های اخیر در غار گلیمگوش کرمانشاه خبر داد.
دکتر سامان حیدری گوران که سال ۱۳۸۹ در جریان بررسی های باستان شناسی خود در کرمانشاه این غار باستانی را کشف کرد، اظهار کرد: شواهد باستان شناسی و بررسی های اولیه ای که از این غار داشتم، نشان می داد که غار گلیمگوش محل زندگی انسان های اولیه بوده است.
وی ادامه داد: غار گلیمگوش در یکی از دره های فرعی در دره بزرگ ناودرون کرمانشاه و در فاصله کمی از محوطه و پناهگاه باوه یوان(محل زندگی انسان های نئاندرتال) در روستای دارشادمان قرار دارد.
این باستان شناس کرمانشاهی با بیان اینکه غار گلیمگوش با عمق ۱۴۰ متر و ارتفاع دهانه ۳۰ متر بزرگترین غار مسکونی شناخته شده از دوران پارینه سنگی است، عنوان کرد: متاسفانه حین بررسی های اولیه این غار متوجه شدیم که جای جای آن توسط حفاران غیرمجاز با این خیال واهی که در آن ممکن است گنجی باشد، حفاری و تخریب شده، لذا پس از انجام بررسی ها طرح نجات بخشی این غار را به میراث فرهنگی کرمانشاه و پژوهشکده باستان شناسی وزارتخانه ارائه کردم.
وی یادآورشد: سال ۱۳۹۶ این طرح مورد تصویب قرار گرفت و کار گمانه زنی علمی را در غار گیلمگوش آغاز کردم و در این راستا دو متر از رسوبات داخل غار حفر شد که چهار لایه باستانی در آن شناسایی شد. طبق آزمایشات رادیو کربن برای سن سنجی این لایه ها مشخص شد که لایه تحتانی آن حدود ۴۰ تا ۴۳ هزار سال، لایه بعدی حدود ۳۵ هزار سال، لایه دیگر ۳۲ هزار سال و در نهایت لایه بالایی آن حدود شش هزار سال(دوره مس و سنگ) قدمت دارد.
حیدری گوران به کشفیات مهم باستان شناسی که در این غاز بدست آمده اشاره کرد و گفت: در حین این کاوش تعداد قابل توجهی دست افزار سنگی، استخوان و ذغال چوب کشف شد که نتایج بررسی های به عمل آمده در این کاوش ها را در ماه های اخیر در قالب مقالات علمی منتشر کردم.
وی یکی از کشفیات جالب باستان شناسی در این غار را کشف یک قطعه استخوان از بال یک زاغ (کلاغ صخره ای) عنوان کرد و گفت: این استخوان مربوط به حدود ۳۵ هزار سال قبل بود. طبق بررسی ها مشخص شد که بال های این زاغ سلاخی شده بودند، به این معنا که انسان های اولیه ساکن در غار به منظور استفاده از پرهای زاغ، بال های آن را از بدنش جدا کرده اند. به نظر می رسد که پرهای زاغ دو نوع کاربرد داشته است، یا برای ساخت تیر و کمان از آن استفاده می کرده اند و یا اینکه پرها را برای زیبایی و تزیین پوشش خود بکار می برده اند.
این باستان شناس کرمانشاهی یکی دیگر از کشفیات مهم پارینه سنگی در این غار را وجود درفش استخوانی(ابزاری برای دوخت و دوز) در میان استخوان های کشف شده عنوان کرد که نشان می دهد انسان های اولیه کارهایی همانند ساخت لباس و چادر را با آن انجام می داده اند.
وی کشف بقایایی از چند گونه ذغال را از دیگر کشفیات جالب در این غار عنوان کرد و افزود: در بررسی های ما مشخص شد که این ذغال ها مربوط به دو گونه درخت وحشی ون(پسته وحشی) و ارژن(نوعی درخت بادام کوهی) بوده که این درختان هنوز هم در منطقه زاگرس وجود دارند، اما در سال‌های اخیر به شدت مورد تخریب قرار گرفته اند، درحالی که قدمت بسیار طولانی دارند و باید از آنها پاسداری کرد.
حیدری گوران در ادامه به دست افزارهای سنگی کشف شده در این غار اشاره کرد و گفت: این دست افزارها مربوط به حدود ۴۱ هزار سال قبل و مربوط به دوره هوموساپینس ها(اجداد انسان های امروزی) است، یعنی دوره ای که انسان های نئاندرتال هم در این منطقه زندگی می کرده اند و احتمالا یکدیگر را دیده اند که در این رابطه سابقا در مصاحبه ای با عنوان حقایقی جالب از زندگی انسان‌های نئاندرتال در کرمانشاه در باره آن صحبت کردم.
وی در پایان بر لزوم اطلاع رسانی به مردم محلی به منظور کمک گرفتن از آنها برای حفاظت از میراث گذشتگان تاکید کرد و گفت: در حاشیه کاوش های خود در گفت و گوهایی که با اهالی روستاهای اطراف از جمله مردم روستای دارشادمان داشتیم، آنها را از اهمیت مسائل باستان شناسی آگاه کردیم و آنها هم از صحبت های ما استقبال کردند و مقرر شد تا حافظان این محوطه باستانی ارزشمند باشند/ایسنا
دیدگاه