بزرگترین حقه‌بازی جهان فوتبال چه بود؟

  روبرتو روخاس ملقب به “ال کوندور” (کرکس) دروازه‌بان بزرگی بود. او برای تیم کولو کولو، بزرگترین تیم شیلی بازی می‌کرد. همچنین از دروازه تیم ملی کشورش نیز حفاظت می‌کرد. از او به عنوان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های جهان یاد می‌شد. از علاقه‌مندی رئال مادرید به روخاس نیز صحبت می‌شد. او از همه لحاظ دروازه‌بان کاملی بود. تمرینات اختصاصی انجام می‌داد و سعی می‌کرد بتواند به بهترین شکل ممکن ضربات آزاد را مهار کند. سوم سپتامبر ۱۹۸۹ بازی خیلی سختی را پیش رو داشت. شیلی باید در ماراکانا برابر برزیل قرار می‌گرفت. این بازی برای صعود به جام جهانی ۱۹۹۰ تعیین کننده بود. برای برزیل تساوی کافی بود اما شیلی برای صعود به برد نیاز داشت. ماراکانا پر از تماشاگر بود.

در دقیقه ۴۹ گارکا دروازه شیلی را باز کرد. شرایط برای این تیم بدتر شد اما ۲۰ دقیقه بعد تصاویر تلویزیونی بازی را رها کرد و روخاس را نشان داد که روی زمین افتاده بود و دستانش را روی صورتش گرفته بود. در کنارش یک مواد منفجره دیده می‌شد که به نظر می‌رسید از آن آسیب دیده است. ماساژور وارد زمین شد و هم تیمی‌هایش به دور او جمع شدند. صورتش غرق خون بود. شیلی دیگر بازی نکرد و داور پایان بازی را اعلام کرد. نتیجه بازی نامشخص ماند.

با این حال یک روز بعد همه چیز مشخص شد. تصاویر یک دوربین نشان داد که مواد آتش زا در فاصله سه متری روخاس افتاده است و با او برخوردی نداشته است. او از این اتفاق بهره برد تا خود را مرده نشان دهد اما قضیه خون چه بود؟ خیلی زود هم این موضوع روشن شد. ماساژور متوجه یک شیء (چاقو) در زیر دستکش روخاس شده بود. این ماجرا تا زوریخ هم کشیده شد و برزیل برای تبرئه خود همه کار کرد. آن‌ها توضیح دادند که مواد آتش زا باعث بریدگی نمی‌شود. در نهایت فیفا رأی خود را اعلام کرد و تنبیه سختی را برای روخاس و تیم ملی شیلی در نظر گرفت.

دروازه‌بان شیلیایی برای همیشه از فوتبال محروم شد. فیفا همچنین اجازه نداد شیلی در مرحله مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ شرکت کند. علاوه بر این آراونا را برای پنج سال و برای همیشه از مربیگری در عرصه بین‌المللی محروم کرد. برای آستنگو (کاپیتان شیلی) پنج جلسه محرومیت در نظر گرفت. همچنین دنی رودریگس را برای همیشه از فوتبال محروم کرد. روخاس نسبت به این شرایط واکنش نشان داد و ادعای بی گناهی کرد. او گفت: این کار را با من کردند چون من اهل شیلی هستم. اگر من برزیلی بودم این کار را نمی‌کردند.

با گذشت زمان روخاس اعتراف کرد. آستنگو و او اظهار کردند که قصد داشتند بازی را لغو کنند چون تنها راه نجاتشان بود. با این حال چاره‌ای جز اعتراف نداشتند. او تا سال‌ها بعد تنها ۲۰ دقیقه بازی کرد. زامورانو برای گرامیداشتش او را به تیم ستاره‌های جهان دعوت کرد. ورزشگاه شیلی از او به بهترین شکل استقبال کرد و روخاس در حالی این شعارها را می‌شنید که اشک از چشمانش سرازیر شده بود.