مرتضی عبادی در سی و سومین سالگرد بمباران شیمیایی حلبچه توسط دولت بعث عراق در یادداشتی نوشت : سالروز بمباران شیمیایی حلبچه از حوادث تلخی است که هر انسان آزاده ای را اندوهگین می کند ،این واقعه تاسف بار که با حمایت برخی قدرت‌ها و سکوت غمبار مدعیان حقوق بشری و مجامع بین المللی همراه بود هرگز به فراموشی سپرده نخواهد شد.
منع تولید و کاربرد سلاح های کشتار جمعی از جمله سلاح شیمیایی یکی از سیاست های اصولی جمهوری اسلامی ایران است و ِلذا ضمن محکومت کاربرد این قبیل تسلیحات ، حذف آن از زرادخانه های نظامی کشورها را ضروری می‌داند.
گرامیداشت پنج هزار شهید و بیش از ده هزار مجروج حلبچه فرصت مغتنمی است تا ضمن تلاش برای تحقق جهانی خلع سلاح شیمیایی ، مسئولیت حقوقی و اخلاقی جامعه بین المللی در جبران بخش ناچیزی از صدمات مصدومین شیمیایی یادآوری شود .
اینجانب که برخی از هموطنانم بویژه اهالی شریف شهرستان سردشت از قربانیان حملات شیمیایی صدام اند ضمن گرامیداشت یاد وخاطره رشادت ومقاومت و مظلومیت همه شهیدان و جانبازان شیمیایی مراتب همدردی عمیق خود را با خانواده های معزز شهدای این فاجعه غم انگیز اعلام می دارم و به روح بلند شهدای گرانقدر حلبچه درود می فرستم و سلامتی و صبوری خانواده محترم شهدا و مجروحین را از خداوند متعال مسئلت دارم.
به گزارش ایسنا بمباران شیمیایی حلبچه (کیمیابارانی ھەڵەبجە) در ۲۵ اسفند ۱۳۶۶ و روزهای پایانی جنگ ایران و عراق توسط حکومت بعث بغداد انجام شد . این بمباران بخشی از عملیات گسترده‌ای به‌نام عملیات انفال بود که بر ضد ساکنان مناطق کردنشین عراق انجام گرفت.
در پی عملیات والفجر ۱۰ توسط ایران و تصرف بخش‌هایی از کردستان عراق در اواخر سال ۱۳۶۶ که منجر به استقبال مردم این مناطق از نیروهای ایرانی شد، صدام حسین به پسرعمویش علی حسن المجید معروف به علی شیمیایی، دستور بمباران شیمیایی این مناطق را داد.در پی این حمله حدود پنج هزار تن از مردم حلبچه که غیرنظامی بودند کشته شدند.
دیدگاه