میدان آزادی که نماد شهر است و در مرکز قرار گرفته، مدتهاست که از مرکز توجه مدیران به دور مانده و روز به روز از سیمای مناسب شهری فاصله می گیرد.
با وجود قدمت بالغ بر ۴۰ساله میدان آزادی، در تلاطم فعالیت مشاغل کاذب و در میان تردد وقف و بی وقف وسایل نقلیه نمی توان هویتی برای این مرکز متصور شد.
مرکزیت این منطقه به کلکسیونی از فعالیت حرفه ها و صنف های غیرمرتبط تبدیل شده و عرصه را برای فعالیت کاسبان باتجربه و پیشکسوت تنگ کرده است.
فروش داروها و فیلم های غیرمجاز توسط سودجویان، پرسه آزاردهنده متکدیان، حجم بالای ترافیک، ازدحام خیل وسیع شهروندان و مسافران و از سویی هجوم دلالان تنها نمای کوچکی از یک روز عادی در میدان آزادی کرمانشاه است.
سالیان سال است که سخن از اختصاص اعتبار برای ساماندهی این منطقه و جمع آوری دست فروشان در جلسات اعتباری شهرداری و شورا به میان آمده و وعده های خوش بینانه ای داده شده ولی هنوز هم تلاشی برای ککاهش این معضل بزرگ در شهر دیده نمی شود.
بدیهی است که اگر در یک مکان تراکم جمعیت افزایش یابد و تدبیری برای جداسازی مشاغل و حرفه‌ها در نظر گرفته نشود، به پناه‌گاهی برای فرصت طلبان و سودجویان تبدیل خواهد شد و بازگرداندن این منطقه به هویت اصلی خود به تلاش مستمر و پیگیری دایمی شهرداری، شورای شهر، نیروی انتظامی و دیگر ارگان های مربوطه نیازمند است.
دیدگاه