حسام الدین شیخی – روزنامه نگار: امروز در خبری خواندیم که رییس فدراسیون ژیمناستیک از عدم صدور ویزا برای ورزشکاران کشور مان جهت حضور در جام جهانی ژیمناستیک که در شهر ملبورن استرالیا برگزار می شود خبرداده است، او گفته دلایلی چون “شرایط اقتصادی ایران و احتمال پناهندگی ورزشکاران” که دولت استرالیا به خاطر آن ورزشکاران ایرانی را از گزینشی المپیک محروم کرده، واقعیت ندارد بلکه یک سیاسی کار محض است!
به اعتقاد نگارنده این به واقع سیاسی کاری نیست، واقعیت است! از مزدک میرزایی و مهدی رستم پور تا سعید ملایی و کیمیا علیزاده و بسیاری از قهرمانان به نام کشورمان را فراری داده اند که پناهنده شده اند! چطور انتظار دارید ویزا هم تقدیم کنند؟
حالِ ورزش کشورمان از استانهایش خراب است! وقتی پایه های ورزش به دست افرادِ فرسوده و ناکارآمد، پوسیده و در حال فروریختن است چه انتظاری دارید جوانان این مرز و بوم از هم گسسته و نا امید از میهن نشوند؟
سیاسی کاری درست جایی انجام می شود که مدیری را بر حسب سفارش و قراردادهای پشت پرده بر سرکار می آورند تا سرمایه های این کشور و آبروی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را چپاول کنند و در واقع تنها چیزی که از درجه اهمیت ساقط است؛ جوانان این آب و خاک هستند!
در استان ما نیز وضعیت ورزش نابسامان است، تا جایی که استاندار کرمانشاه در ستاد ساماندهی جوانان از دستگاه ورزش و جوانان انتقادی تند کرد و بخاطر نداشتن برنامه ای مدون برای جوانان به مدیرکل تذکری جدی داد.
اینکه مدیرکل چه کسی و با چه نامی باشد اهمیت ندارد، اما اینکه چه چیز موجب می شود تا مدیرانی با عملکردی ضعیف بر مسند مدیریت یک بخش بزرگ و سرمایه کشور بنشینند، حائز اهمیت است. یک مدیرکل با چه مشخصه هایی می تواند بر صندلی مدیریت استان تیکه کند؟ آیا صرفا انتخاب وزارت ورزش و جوانان است یا انتخاب استانداری یا در چه مجمعی انتخاب می شود و در نهایت بهتر است بگوییم چه کسانی در انتخاب یک مدیرکل دخالت دارند؟
دست های پشت پرده یا مدیران در سایه ای که در جلساتِ عصرانه مهره چینی می کنند و به وقت صبحانه مدیران ضعیفی را به جامعه مظلوم کشور معرفی می کنند، مسئول تمام قدِ این وضعیت نابسامان ورزش در سراسر کشور هستند.
امروز اگر کشوری برای حضور ورزشکاران مظلوم ایران به دلیل ترس از پناهنده شدن قهرمانان ملیمان ویزا صادر نمی کند، دستخوشِ مدیریت مدیرانی است که دیروز این جوانان مستعد، جوانان نخبه، جوانان قهرمان، جوانان مظلوم را از فعالیت خود و در نهایت از زیستن در میهن نا امید کرده اند.
ای کاش در قانون در کنار تعقیب و مجازات اختلاسگران بندی بود به نام مجازات ناامید کنندگان جوانان کشور تا حال و روز ورزش و جوانان به این خفت نمی افتاد!
دیدگاه