روزگار مردم سومار چگونه است؟!/فقدان امکانات آموزشی مناسب، مرکز بهداشت ،مرکز مخابرات،بانک و بی رونقی کام اهالی این شهرستان مرزی را تلخ کرده است

فقدان زیرساختهای اقتصادی، عدم وجود مراکز تولید و صنعتی کلان اقتصادی و نبود برنامه ریزی های اقتصادی لازم برای بهره مندی از پتانسیل­های مرزی در گیلانغرب،موجب شده که توجه ویژه به راه اندازی بازارچه سومار ضروری به نظر برسد.

طلوع گزارش می دهد:سومار که سالها در گزارش مرکز آمار کشور به عنوان کم جمعیت ترین شهر کشور معرفی شده است روزگاری رونق و شادابی خاصی داشت و مردمان این شهر  مرزی  روزگار باصفایی داشتند و کشاورزی و دامداری می کردند. فاصله۱۵کیلومتری سومار با شهر مندلی عراق از همان روزها فرصت تجارت مرزی را مانند مرزهای خسروی و پرویزخان برای ساکنان این شهر فراهم کرده بود.سومار بعد از جنگ هرگز رونق گذشته ­اش را باز نیافت اما  چند سالیست که با راه اندازی بازارچه مرزی، سرنوشتش تغییر کرده با این حال حتی راه اندازی این بازارچه  مرزی هم بر خلاف وعده وعیدهای داده شده روزگار را به کام اهالی این روستای مرز نشین خوش نکرده است.

اهمیت این  بازارچه  به حدی است که مسئولین برای برون رفت گیلانغرب از بن بست ارتباطی،روستاهایی از بخش سومار را به گیلانغرب الحاق کردند تا این شهر نیز هم مرز با کشور عراق گردد و بتواند از ظرفیت بازارچه سومار که هم مرز با شهر مهم «مندلی»عراق است بهره ببرد. بازارچه مرزی سومار با بغداد ۱۵۵ و با کربلا ۲۳۰ کیلومتر فاصله دارد و در نقطه صفر مرزی ایران و عراق و بین شهرهای سومار و مندلی قرار دارد  و می تواند رونق اقتصادی بسیار مطلوبی به وضعیت وخیم اقتصادی و بیکاری موجود در گیلانغرب به عنوان دومین شهر مقاوم کشور بدهد و باعث توسعه و رفع مشکلات آن گردد  زیرا برابر قانون بازارچه های مرزی،  اهالی روستاهایی که تا شعاع ۳۰ کیلومتر از مرز فاصله  دارند می توانند در بخش کولبری فعالیت داشته باشند و وجود این بازارچه می تواند اهالی   چهاردهستان ویژنان ، چله ، حومه ودیره  را در این بخش فعال نماید.

 با آنکه در ابتدای راه ­اندازی این بازارچه، روزانه پنج تا ده کامیون  از این بازارچه تردد می کردند اما حالا این تعداد به روزانه۱۰۰تا۱۵۰کامیون رسیده است و بسیاری از صادرات کالاهای استان ایلام نیز از این مسیر انجام می گیرد و کالاهایی مانند سیمان، تره بار، ظروف یکبار مصرف، مواد شوینده، پلاستیک، کاشی، سرامیک، سنگ و شیشه از بازارچه سومار به عراق صادر می­شود.

کیوان کاشفی مدیر اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و تجارت استان کرمانشاه می گوید:. آنچه اهمیت دارد اینکه   طرف عراقی باید برای احداث جاده دسترسی مناسب تا نقطه صفر مرزی خود اقدام و نیز مسئله مین روبی که در حال حاضر در چند قسمت عراق وجود دارد را حل نماید تا این بازارچه به رونق بیشتری دست یابد».اما محمدمعروف فرماندار شهر بولدوز عراق، علت تاخیر در روند بازگشایی بازارچه سومار را تحولات سیاسی در عراق عنوان می کند و امیدوار به رفع آنها و رونق مبادلات مرزی است.

بازگشت اهالی به سومار

سیروس انصاری نیا یکی از اهالی و  ازمعلمین قدیمی این شهر که پیگیر بازگشت مردم به سومار است می­گوید:

بازسازی سومار هنوز در دستور کار نیست و فعلا در این زمینه اتفاق خاصی نیفتاده و اراده ای هم وجود ندارد  و من به‌عنوان یک شهروند که پیگیر بازسازی این شهر هستم تلاشی در خصوص بازسازی سومار ندیده ام!

وی در ادامه می­گوید: به رغم تمایل مردم برای زندگی در سومار و فعالیت در شهر خویش که با جان و دل آن را دوست دارند  حد اقل امکانات زندگی که آب است در آن وجود ندارد و مردم الان از داشتن آب لوله کشی سالم محروم هستند و این کوچکترین خواسته­ ی مردم بوده که تاکنون مساعدتی از طرف دولت صورت نگرفته است و مسلماً اگر امکانات زیر ساختی مهیا شود و دولت مساعدت ویژه ای مانند سایر شهرهای ویران شده زمان جنگ مبذول دارد مردم بسیار راغب به باز گشت هستند.

با این حال تعدادی از مردم با وجود تمام مشکلاتی که وجود دارد در سومار زندگی می کنند و با تمام تلاش به کار کشاورزی، دامداری، باغداری و پرورش مرغ و طیور مشغول می باشند. اما همین اندک ساکنان نیز مهمترین و اصلی ترین مشکلات این شهر را آب آشامیدنی، جاده، مدرسه، بانک، برق، تلفن و همه امکاناتی که برای زندگی در تمام نقاط کشور لازم است  می دانند.

سیروس صادقی بخشدار سابق  سومار بخشدار سومار نیز  می گوید: نبود آب آشامیدنی مشکل اصلی مردم است که سومار در سال فقط سه ماه آب دارد و آن هم از سرابگرم سرپل ذنهاب تامین می شود. چند سال پیش مبلغ۱۰ میلیارد تومان برای تامین آب در اختیار آب منطقه ای قرار گرفت که نتوانستند آن را اجرایی کنند. یکی دیگر از مشکلات اصلی مردم برای بازگشت، استقرار ارتش در محل بازسازی و اسکان مردم است که به تخلیه آن تن نمی دهد.

کورش قاسمی بخشدار فعلی سومار نیز گفت: با وجود مشکلاتی که وجود دارد و کمبود امکاناتی که احساس می شود مردم سومار اشتیاق چندانی برای بازگشت نشان نمی دهند و هر از چند گاهی شاهد طومار نویسی اهالی سومار برای بازگشت هستیم اما تا زمانی که مشکلات اصلی حل نگردد عملاً اتفاق خاصی نخواهد افتاد.

در سومار جدا از ساختمان بخشداری و شهرداری، تنها یک مدرسه چند کلاسه ابتدایی وجود دارد و دیگر خبری از مرکز بهداشت ،مرکز مخابرات،بانک و… که برای یک زندگی حداقلی نیاز است نیست!