روستای هجیج یکی از اصلی‌ترین روستاهای هدف گردشگری کرمانشاه در منطقه اورامانات است، روستایی که اگرچه در چهارفصل سال زیبایی‌های خاص خود را دارد اما در فصل بهار شاهد بازدید میلیونی گردشگران است زیرا در بهار زیبایی‌های منحصر به فردی دارد که در کمتر نقطه‌ای دیده می‌شود.
در تعطیلات اخیر بارها گردشگران با ترافیک چند کیلومتری در ورودی این روستا مواجه شدند و این امر اگرچه بیانگر ظرفیت‌های قابل توجه گردشگر پذیری این منطقه است اما نگرانی‌هایی را نیز بابت ضعف زیرساخت‌های گردشگری در هجیج ایجاد می‌کند.
چندین سال است که از هجیج بواسطه بافت و معماری پلکانی که دارد به عنوان روستای هزار ماسوله یاد می‌شود، روستایی که حتی قبل از آبگیری سد داریان نیز زیبا و گردشگر پذیر بود و بسیاری از مردم برای زیارت آستان حضرت عبیدالله کوسه هجیج به این روستا می‌آمدند و از معماری پلکانی این روستا هم لذت می‌بردند، اما بعد از آبگیری سد داریان جاذبه گردشگری این روستا چند برابر شد و حالا با وجود قدمت چند دهه‌ای گردشگری در این روستا، زیرساخت‌های گردشگری آن به هیچ عنوان توسعه نیافته است.
*کمبود امکانات اولیه گردشگری در هجیج در حالی رخ‌نمایی می‌کند که بارها مسئولین استان از گردشگری به عنوان اولویت و ظرفیت اقتصادی اول کرمانشاه یاد می کنند اما یکی از مهمترین روستاهای هدف گردشگری کرمانشاه از بی امکاناتی رنج می‌برد.
اولین و ابتدایی‌ترین کمبودی که در این روستا به چشم می‌خورد جای خالی رستوران‌های متعدد با پخت انواع غذاهای سنتی و محلی است، رستوران‌هایی که بتواند برای مردم بومی این منطقه نیز اشتغالزایی و درآمدزایی قابل توجهی داشته باشند اما گردشگران به محض ورود به هجیج با تعداد کم رستوران و وجود صف‌های طولانی در مقابل رستوران‌ها خصوصا در ایام تعطیلات مواجه می‌شوند و اکثر مردم یا موادغذایی به همراه می‌آورند یا در نقاط دیگر غذا می‌خورند.
امکانات اقامتی روستا نیز بسیار محدود است، با وجود اینکه هزاران نفر علاقمند هستند که شب در هجیج بمانند و از زیبایی‌های این منطقه لذت ببرند اما در ایام پیک حضور گردشگران، ظرفیت مراکز اقامتی محدود این روستا که عمدتا اقامتگاه‌های محلی هستند تکمیل است.
در مجموع مهمترین روستای گردشگر پذیر کرمانشاه فاقد هتل و رستوران‌های مناسب جهت ارائه خدمات به گردشگران است.
از سوی دیگر ورودی روستا و جاده باریک و محدود آن به هیچ عنوان پاسخگوی سیل جمعیت گردشگران خصوصا در روزهای تعطیل نیست و همین امر باعث می‌شود گردشگران ساعت‌ها در ترافیک ورودی روستا بمانند.
به علاوه هیچ پارکینگ مناسبی درون و یا اطراف روستا وجود ندارد و گردشگران برای اینکه خودرو خود را پارک کنند با معضلات جدی مواجهند.
به این موارد باید جای خالی ابتدایی‌ترین امکانات از جمله وجود سرویس‌‌های بهداشتی متعدد، فروشگاه مواد غذایی و … را نیز اضافه کرد.
ادامه این روند باعث خواهد شد که گردشگران به تدریج از آمدن به هجیج به دلیل شرایط نامناسب امکانات و زیرساخت‌های آن منصرف شوند.*
اگرچه لازم است اقداماتی انجام شود تا ماندگاری گردشگران در سایر روستاهای منطقه اورامانات نیز بیشتر شود و همه به هجیج هجوم نیاورند اما این امر نباید مانعی باشد برای اینکه سرمایه‌گذاری در هجیج مورد بی توجهی قرار گیرد.
این در حالی است که می‌توان با پرداخت تسهیلات حداقلی به مردم بومی این منطقه، هم برای جوانان هجیج شغل ایجاد کرد و هم امکانات بهتری را برای گردشگران فراهم آورد.
ظرفیت‌های گردشگری روستایی کرمانشاه در حالی به دلیل کمبود امکانات از دست می‌رود که بسیاری از استان‌های دیگر گردشگری روستایی و بومگردی را به عنوان یکی از منابع اصلی درآمدزایی و ایجاد شغل در دستور کار دارند اما ما در حالت فرصت سوزی و از دست دادن همین ظرفیت‌های موجود هستیم و این ثروت‌های خدادادی را از دست می‌دهیم.
به نظر می‌رسد اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کرمانشاه باید پس از چند سال تلنگری از مسئولان بالادست دریافت کند و به فکر توسعه زیرساخت‌های گردشگری روستایی باشد.
یادداشت از زهره کریم زاده-خبرنگار طلوع کرمانشاه
دیدگاه