صادق زیباکلام در یادداشتی نوشت: دیروز زنگ پایان بررسی صلاحیت های وزرا به صدا درآمد . پارلمان ایران به رسم هر چهارساله باردیگر وظیفه رای اعتماد به وزرای دولت را به دوش کشید تا در ماراتن نقدها و دفاع ها نتیجه نهایی را علنی کند. از میان ۱۷ وزیر یک نفر رای نیاورد و باقی همه از قوه مقننه نمره قبولی گرفتند. شاید در نگاه اول بسیاری بتوانند آن را یک اقتدار شکوهمندانه و پر صلابت تلقی کنند و از یک نمایش ملی حرف بزنند و تمثیل هایی همچون ایران خندید و … به کار برند.
درباره عدم رای به بیطرف دلم نمی‌آید که یک چیز دیگر را هم نگویم، مجلس روزگذشته سعی داشت مسئله تقصیرات وی در سد گتوند را بهانه کند، از شما نمایندگان مجلس می پرسم مگر تا چه اندازه مسئولیت این سد متوجه بیطرف بود؟ مگر سایر ارگان‌ها مثل مجلس، مجمع تشخیص و سایر ارکان نظام که سیاست‌های کلان را بررسی می‌کنند با تصویب بودجه‌های این سد و سایر نظارت هایشان درباره سد مقصر نیستند؟
قصد تبرئه بیطرف را ندارم اما تمام هیئت‌های دولت، مجلس و ارکان
بعد از جنگ در این موضوع مقصرهستند و نه بی طرف. از همین روست که به شخصه مشکل عدم رای بیطرف را سیاسی و نزدیکی او به دولت اصلاحات می‌دانم وبس و سد را یک بهانه تلقی می کنم.
رای دیروز مجلس نشان می‌دهد که مجلس دهم برخلاف مجلس نهم، تصمیم بر همکاری با دولت دارد و تعداد قابل توجهی از اصولگرایان هم به آقای روحانی کمک کردند تا وزرا رای آوردند. اما ….یک نکته خیلی مهم ترازاین تعارف ها درباره مجلس دهم است.
آن نکته این است که اگر نامزدهای اصلی اصلاح طلب به مجلس راه می یافتند ! الان شرایط بهتر از این بودو شاهد رای آوری برخی و رای نیاوری بیطرف نبودیم./ آفتاب یزد
دیدگاه