یادداشت نویس: کریم زاده
۱۷ مرداد، فرصتی است که هرساله توجه و نگاه ها را به قشر قلم به دست جامعه معطوف می کند و به پاره ای از مطالبات آنان پرداخته می شود؛ خواسته هایی که شاید تا سال و بزرگداشتی دیگر در دنیای فراموشی و کم مهری، معلق باقی بماند.
ناچیزبودن حق التحریر و دیرپرداخت شدن آن، به رسمیت شناخته نشدن این قشر، برخورد نامناسب برخی مسوولان، نبود امنیت شغلی، بیمه و مسکن تنها بخشی از مشکلات ریز ودرشت قلم به دستان استان ما می باشد که هم اکنون با ورود و فعالیت غیرطبیعی رسانه های برخط روز به روز از رونق رسانه های چاپی کاسته می شود که زمزمه های گران شدن کاغذ دردی دیگر بر این درها شده است.
با تمام این همه مشکل و سختی، هرساله سعی می شود با بزرگداشت روز خبرنگار و انعکاس پیام های تبریک از راه های گوناگون، سرپوشی بر کوله بار سنگین وزن مشکلات خبرنگاران گذاشته شود و چنین روزی تنها با چندین سخنرانی کلیشه ای و شعارمانند به پایان می رسد و این خبرنگار است که باید تا سال دیگر با مطالبات برجای مانده، روزهای سخت کاری را سپری کند.
اکثر خبرنگاران استان هیچ نیمه پری در این حرفه نمی بینند و نمی توانند با فراغ بال و آسودگی خیال به وظیفه خطیر خود بپردارند.
این بار نه از مسوولان بلکه از خود جامعه فرهیخته خبرنگاری و روزنامه نگری تقاضا می شود که با وحدت و تبادل نظر برای بهبود وضعیت دست به اقدام زنند تا بیش از این زحمات توانمندان این عرصه نادیده گرفته نشود.
دیدگاه