دکتر پیام محمدی به مناسبت روز جهانی “پارکینسون” (۲۳ فروردین) اظهار کرد:
“پارکینسون” یک بیماری شایع مغز و اعصاب است و در این بیماری بنا به دلایل ناشناخته، سلولهای نورونی تخریب می شوند و همین تخریب موجب بروز علائم و عوارض بیماری می شود.
در این بیماری بصورت دقیق تر نورون های مربوط به محل تولید “دوپامین” در مغز تخریب می شود و سطح دوپامین پایین می آید و همین کاهش سطح دوپامین موجب بروز بیماری می شود.
سه علامت اصلی بالینی برای تشخیص این بیماری وجود دارد، در عمده موارد این بیماری حرکات بیمار کُند یا سفت می شود و یا بیمار دچار لغزش در حالت استراحت می گردد.
اگر از این سه علامت دو علامت در بیمار ظاهر شود، تقریبا ابتلای او به پارکینسون قطعی است.
علت دقیق ابتلا به این بیماری و اینکه چرا سلولهای نورونی در این بیماری دچار تخریب می شوند، هنوز بطور دقیق شناخته نشده ، اما تحقیقات اثر برخی سموم را در این زمینه دخیل دانسته است.
همچنین بر اساس تحقیقات استرس هم در این زمینه دخیل بوده و ژنتیک هم تا حدی اثرگذار است، اما هنوز علت قطعی بیماری مشخص نشده است.
بروز این بیماری از سنین ۵۰ سالگی به بعد می باشد و ابتلا به این بیماری قبل از ۴۰ سالگی غیرمعمول است و قبل از ۲۰ سالگی به ندرت رخ می دهد.
پارکینسون یک بیماری پیش رونده است و متاسفانه در صورت ابتلا به بیماری، درمانی برای توقف آن وجود ندارد و تنها با مصرف دارو می توان علائم آن را بهبود بخشید.
موفقیت در کنترل مناسب علائم بیماری منوط به تشخیص زودهنگام آن است و بطور معمول بیمارانی که در مراحل اولیه بیماری هستند بهتر به درمان پاسخ می دهند.
در بیماری پارکینسون داروهایی از دسته تولید کننده دوپامین تجویز می شود که تنها می توانند علائم بیماری را کنترل کنند.
با مصرف این داروها عملا علائم بیماری کنترل شده و فرد بیمار می تواند زندگی طبیعی داشته باشد.
به تمام افراد بالای ۵۰ سال توصیه می شود به محض مشاهده علائم این بیماری از جمله کند شدن حرکات و لغزش دست ها حتما به پزشک مراجعه کنند/ایسنا
دیدگاه