طلوع کرمانشاه- جوامع ایده آل و آرمانی در طول تاریخ همواره پیشرفت و دوره های طلایی خود را مرهون داد و ستد اندیشه و آزادی عقیده و تفکر بشری هستند.
ضعف گفتمان، نقد، تحلیل، تحمل شنیدن آرای مختلف و عقاید دگر اندیشان و تنگ نظری برای شنیدن دیدگاه ها و پیشنهادات و افکار متفاوت و به رسمیت نشناختن آرای دگراندیشان از مهمترین مسائلی است که حکومت ها و دولتها را در طول تاریخ به ورطه نابودی کشانده است.
دین اسلام، در ایده آل ترین شکل ممکن، رعایت حقوق شهروندی و کرامت انسانی را مورد تأکید قرار داده است چراکه حفظ کرامت انسانی، سلامت جوامع در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و… را تضمین میکند و شکاف میان دولت و ملت از این جامعه آرمانی رخت بر میبندد.
مشکلات و مسائل عدیده کشور، عرصه را بر بسیاری از طبقات و اقشار تنگ نموده اما به جرأت میتوان ادعا کرد تنها راه نجات کشور و برون رفت از بحرانهای موجود، تعامل، همگرایی و گفتمان آزاد است.
گفتمان آزاد به معنای حقیقی، تعامل و میدان دادن به جناح ها و گروه ها و احزاب مختلف است، در برهه ای اما مارکسیستها پرچمدار احزاب سیاسی در جهان بودند و در جوامع مختلف جولان می دادند، اما شاید هیچ گروهی به اندازه مدافعان نظام سرمایه داری و کاپیتالیزم و لیبرالها از ضعف مارکسیستها مطلع نبودند و تنها راه آشکار سازی اهداف و نیّات مارکسیستها، همنشینی با طرفداران نظام سرمایه داری و گفتگو با آنها بود و البته این موضوع میتواند مصداقی باشد تا به جای به حاشیه راندن دگر اندیشان، فضای باز و بستر گفتمان آزاد را فراهم کرد تا مقصود و هدف آنها را به خوبی شناخت.
برخلاف تصورات عام از خطر فعالیت گروه های مخالف، شاید بتوان ادعا کرد اپوزیسیون های قانون مدار اهرمی برای شناخت ضعف ها و حرکت در مسیر توسعه و بهبود وضعیت اجتماعی و سیاسی است، مسئله ای که در کشور چندان مورد توجه قرار نمیگیرد و تنگ نظری ها در عرصه سیاست، متاسفانه اقتصاد و فرهنگ کشور را نیز دستخوش حوادث کرده است.
نقد دلسوزانه فراگیر و نه محدود و بسته، قاعدتا منجر به آرامش جوامع و حل بحرانهای کلان مملکت میشود. آمریکای شمالی طی سالیان متمادی محل بروز بحرانهای فراوان بوده است و چه بسا در دوره ای صاحب نظران معتقد بودند که دوران آمریکا و سردمداری در اقتصاد تمام شد اما آمریکا توانست ظرف یکی دو سال از رکود اقتصادی خارج شود.
باید بحرانهای جدی کشور را بپذیریم، توسعه نیافتگی، عقب ماندگیهای جدی و بحرانهای متعدد آینده این نسل و نسلهای دیگر را به شدت تهدید میکند.
خشونتهای اجتماعی، اقتصاد مفلوج، بی اعتمادی، شکاف دولت ملت، بحرانهای فرقه ای و سیاسی و… از مواردی است که بهطور جدی آینده کشور را با تهدید مواجه میکند.
شاید بزرگترین اشتباه در کشور این است که مسائل سیاسی را علت العلل مشکلات و بحرانها می پندارند اما اگر به اذعان صاحب نظران حتی ساختار نادرست سیاسی نیز ریشه در مباحث فرهنگی دارد و با کمال تاسف باید گفت که کشور ما در حوزه فرهنگ ضعف بسیار دارد.
دیدگاه