یادداشت از کریم زاده
رودخانه آبشوران کرمانشاه که سال هاست به دلیل عوامل انسانی، پاکیزگی و زلالی خود را از دست داده با عبور از مرکز شهر به مکانی برای تجمع زباله و مامنی برای جانوران موذی تبدیل شده است.
جوندگان موذی آبشوران در تابستانی که در حال گذر است نقاط مختلف شهر را برای پرسه زنی انتخاب کردند و با وجود نصب بنرهای طعمه گذاری، روز به روز بر تعداد آنان افزوده شده و دم به تله نداده اند و توانسته اند به خوبی با هم قدم شدن با رهگذران در دل ترس و دلهره ایجاد کنند.
با توجه به خطرات بهداشتی، اقتصادی و نگرانی از شیوع بیماری، باید پرسید چرا طعمه گذاری شهرداری برای از بین بردن این جانواران تاثیرگذار نبوده و نتوانسته از جمعیت بالای آنان بکاهد.
بدیهی است که طعمه گذاری در خیابان ها و کوچه پس کوچه ها به تنهایی راهگشا نیست و باید در پی دیگر راهکارها هماننداقدامات بهسازی و بهداشتی، استفاده از سموم شیمیایی، استفاده از امواج مافوق صوت، جلب کننده‌های شیمیایی، دور کننده‌ها، مبارزه بیولوژیکی و مبارزه ژنتیکی بود و از شیوه های تلفیقی مبارزه نیز استفاده کرد.
از سوی دیگر با ساماندهی و بستن هرچه سریعتر آبشوران و ترمیم سیستم دفع فاضلاب شهری و نصب توری بر روی منافذ فاضلاب در برابر گسترش و هجوم آنان به منازل و معابر شهری تلاش شود، شهروندان نز باید با زنده نگه داشتن حس مسوولیت از رهاکرد زباله در معابر خودداری کنند و بدانند که پرسه این جانوارن در شهر با تهدید شیوع بیش از ۲۰ نوع بیماری خطرناک همراه است.
آشنانمودن کارگران شهرداری با انواع موش ها، نحوه مبارزه و قراردادن تله و طعمه گذاری در مکان مناسب در از بین بردن هرچه سریعتر این تهدید تاثیرگذار است.
دیدگاه